Op naar Rome !

Zaterdag 7 oktober kan ik een kletsnatte tent inpakken , althans nat aan de binnenkant door de dauw. De eerste stop is nog in Bracciano bij café Castello voor een koffie. Ze kennen me al dus hoog tijd om verder te fietsen. Vandaag eerst een stuk ‘eigen’ route om ergens ten zuiden van Formello mijn Benjaminse route weer op te pakken. Het eerste deel is redelijk eenvoudig omdat je de zuidelijke oever van het meer volgt . Daarna het binnenland in via Cesano . Lastig is het altijd om een snelweg te passeren en ook dit keer is het weer wat zoeken hoe verder te gaan. Volgens Google Maps is er een kleine weg die moet uitkomen bij de weg waar ik naar toe wil . Doen ! Na een 200 meter wordt hij al onverhard en gaat fors naar beneden. Dikke keien en geulen maken fietsen niet meer mogelijk dus lopen . Beneden aangekomen blijkt er een beek dwars door het pad te lopen. Proberen er doorheen te fietsen peins ik …of beter maar schoenen en sokken uit en er doorheen waden. Achter mij een gerommel en er komt een soort kleine shovel naar beneden . Ik ga al met de fiets op zij maar de bestuurder gebaard dat ik de fiets in de bak kan zetten incl. bestuurder! Zo kom ik droog aan de overkant en bedank hem hartelijk ; grazie mille ! De weg omhoog is nog beroerder dan naar beneden en met veel gezwoeg en stops kom ik boven. Maar wel op een asfalt weg die mij na een kilometer of tien weer op de route zet. Tussen vele parasol-dennen door op een weg met vele hobbels en kuilen beland ik bij de Tiber. ( In Italië zijn veel wegen in zeer slechte conditie. Gatenkaas of een structuur als Groninger klei na 5 week droogte. Zoals een mevrouw ze omschreef: strada brutta! Echter een  goed fietspad richting Rome . Een 15 km van de stadsrand overnacht ik nog op camping Village Flaminio. Eet een pizza en geniet toch na van weer een dag fietsen . Want daar ging het toch om ! 
Zondagochtend is de natte tent van gisteren weer heerlijk droog . Terug naar het fietspad langs de Tiber dat op zondagochtend een soort sportman is met hardlopers en wielrenners Eindelijk fiets ik echt Rome in . Wanneer het fietspad plaats maakt voor de straten van Rome weet ik dat het eindpunt in zicht is . En dat klopt , de brede boulevard vult zich met een menigte die het St. Pietersplein op wil. Met mijn bepakte fiets gaat dat niet lukken . Maar rond Vaticaan stad loopt een muur . Als ik daar mijn fiets eens tegenaan parkeer zo half achter een toeristenkraam. Ik geef de verkoper wat geld om de fiets  in de gaten te houden en sluit mij aan bij de menigte. 
Om 11.58 loop ik het plein op en sta nota bene vooraan als om 12.00 de Paus in het raam van zijn werkvertrek verschijnt om zijn wekelijkse rede te houden. Toch bijzonder. Wanneer rond 13.00 uur het plein is leeggestroomd en de security opgeheven kan ik met de fiets het plein op voor de “ ik heb het gehaald “ foto . 
Wat nu ? Door Rome wat fietsen vind ik geen optie want dat ga ik drie dagen doen met Teun en Annet die maandag arriveren. Laat ik nog maar naar Ostia fietsen voor een duik in de Thyrreense zee. . Toch nog een flinke rit en maandagochtend lekker gezwommen .     ‘s Middags fiets ik weer terug naar Rome en vind na wat zoeken camping Seven Hills ( waar je nooit naar toe moet gaan want de plekken zijn leuk maar het sanitair vreselijk ! ) Hier zijn een half uur eerder Teun en Annet ook gearriveerd ! 
Heerlijk om elkaar na al die weken weer te zien ! De volgende dagen hebben we Rome verkend en een leuke tijd samen gehad . Wanneer Annet op vrijdag weer terug vliegt rijden wij door naar ‘ mijn ‘ camping aan zee bij Ostia . Even relaxen voor we terugrijden naar Zuidhorn. 
Al met al ongeveer 2600 km gefietst . Elke dag weer met plezier op de fiets gestapt. Een fiets die mij nooit in de steek heeft gelaten. Een tocht die ik niet snel zal vergeten. En werd mij er weer van bewust: denk niet in problemen maar in oplossingen .

Dank voor al jullie fijne respons en bemoedigingen !